χωριατολογιά

η, Ν

1. χωριατολόγι

2. έλλειψη καλής συμπεριφοράς, χωριατιά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χωριάτης + -λογιά (< -λογία*), πρβλ. φτωχο-λογιά, παρα-λογιά].